آدمها آنقدر زود عوض می شوند …
آنقدر زود که تو فرصت نمی کنی به ساعتت نگاهی بیندازی
و ببینی چند دقیقه بین دوستی ها تا دشمنی ها فاصله افتاده است …

تا نباشد این جدایی ها ،

کس نداند قدر یاران را ،

کویر خشک می داند

بهای قطره باران را...

شاید نشود به گذشته بازگشت و یک آغاز زیبا ساخت ، ولی میشود هم اکنون آغاز کرد و یک پایان زیبا ساخت . . .

گوش کردن  و سکوت   دو کلمه با حروف یکسان هستند که در دوستی خیلی مهم هستند .

زیرا فقط دوستان واقعی می توانند به شما گوش بدهند وقتی شما ساکتید.

بیشترین تأثیر افراد خوب زمانى احساس مى شود که از میان ما رفته باشند.

به راستی چرا ؟!

اگر دیدی در آسمانت هیچ ستاره ای نیست غمگین و نا امید نباش

بدان که روز است ...

تنها کسی که می تواند تو را به خاک سیاه بنشاند، یک دوست کاملاً مورد اعتماد است ...

با سنگهایی که در سر راهت میگذارند نیز میتوانی چیز قشنگی برای خود بسازی برای لذت بردن از زندگی کافیه کمی احمق باشی

چرا اونهایی که دم از رفاقت میزنن

تو لحظه های بی کسی قیدت رو راحت میزنن...

خدایا وقتی ازم گرفتی و بهم بخشیدی ، فهمیدم که معادله زندگی ، نه غصه خوردن برای نداشته هاست و نه شاد بودن برای داشته ها . . .

خدایا وقتی ازم گرفتی و بهم بخشیدی ، فهمیدم که معادله زندگی ، نه غصه خوردن برای نداشته هاست و نه شاد بودن برای داشته ها . . .

از آدم‌ها

درخت را ترجیح می‌دهم

که نگاهش می‌‌کنم و دست ندارد

اما

برگ‌هایش را برایم تکان می‌دهد

حالا هی تو تلخ باش و تلخی کن !

فکر میکنی برای فرهاد فرقی میکنه ؟!! ....

" چهار چیزرا در زندگیت نشکن

اعتماد ,

قول ,

رابطه

و قلب ...

اینها که می شکنند صدا ندارند ولی درد زیادی دارند "

تا چشم کار میکند جــــای

تو خـــــــالیست ...

وقتی از همه جا نا امید شدی رو به کوهی وایسا و فریاد بزن...

آیا امیدی هست؟؟؟؟؟؟؟؟

خواهی شنید...

هست...هست...هست...

دستت را به دوست بده و از آتش بگذر...........

آنان که سوخته اند همه تنهایند...

دلیل کمبود هایم
کم بودن هایت بود...‏

هرکس در جهان آرزویی دارد :

یکی مال می خواهد، یکی افتخار و یکی زیبایی.

اما به نظر من، یک دوست حقیقی از تمام اینها بهتر است...

در راه رسیدن به اوج با مردم مهربان باش چرا که هنگام سقوط با همان مردم رو به رو خواهی شد . . .

صرف فعل "دوست داشتن" بسیار سخت است:
گذشته اش که به هیچ وجه ساده نیست
حالش کاملاً اخباری ست
آینده اش هم شرطی...

یک نقش مثبت یا منفی برای خودت انتخاب کن! فقط همین... داستانها خود به سراغت خواهند آمد.

کسی هرگز نمی داند چه سازی می زند فردا

چه می دانی تو از دیروز چه می دانم من از فردا

همین یک لحظه را دریاب و آدم باش که فردا می شوی تنها . . .

از همه چیز گذشتن و به همه چیز رسیدن مهم نیست ، مهم از چه گذشتن و به چه رسیدن است .

با دستات یه پروانه میگیری ، میخوای ببینی زنده است یا نه انگشتاتو باز میکنی ، فرار میکنه ، محکم میگیریش می میره. " دوست داشتن " هم  یه همچین چیزیه ...

دوست خوب مثل چراغ توی تاریکیه

اما یادت باشه به روشنایی که رسیدی، دورش نندازی . . .

بزرگ‌ترین مصیبت برای یک انسان این است که:

نه سواد کافی برای حرف زدن داشته‌ باشد

و نه شعور لازم برای خاموش ماندن .

گمان میکنم

هر انسانی

روزی،

جای خالی دوست را حس خواهد کرد؛

شاید روزی که

تنها

کفش‌های خالی اش مانده باشد ...

خیلی مراقب باش چون

                   احمق بودن،

                         سنگدل بودن،

                              بد بودن،  

                                  بدجنس بودن،

                                    و  ناسپاس بودن

خیلی راحت تر از آن است که فکر کنیم ما هرگز دچارش نمیشویم...

باور کن خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی راحته ...

دوستان دو گونه اند :

یکی آنان که همیشه شما را می خندانند و از ایشان خیری نخواهید دید.

دیگر آنان که عیب شما را می گویند و شما را به اندیشه وا می دارند؛ قدر ایشان را بدانید.

بهر هر یاری، که جان دادم به پاس دوستی

                   دشمنی ها کرد با من، در لباس دوستی ...

سگی را خون دل دادم که با من یار می گردد

          ندانستم که سگ خون می خورد خونخوار می گردد

بزرگ شدیم و از دنیای پلاستیکی ها  جون به در بردیم ..

ولی هنوز هم ...

بله با یه معضل بزرگ پلاستیکی روبرو هستیم ...

دوست پلاستیکی

باید چه کسی رو ببینیم و باید کجا بریم یه دوست واقعی داشته باشیم ...

خسته شدم از این دوست پلاستیکی ها

یعنی سال به سال دریغ از پارسال ...

رفیق 10 سال پیش از رفیق  5 سال پیش بهتره و رفیق دوسال پیش از رفیق امسالی ات و ....

اصلا دوست خوب داره منقرض میشه ... داره از بین میره ... زیستگاهش کجاست ؟

یه بار یه صاحبدل عاشق این سوال رو پرسید ...

خانه دوست کجاست ... سهراب رو میگم

حتی در موردش شعری هم گفت ... شعرش رو با اشتیاق تا آخر خوندم تا به جواب  این سوال مهم برسم  و خوشحال بودم

ولی افسوس رهگذر هم نمیدونست،  فقط گفت برو  از یه کودک که در فلان جاست بپرس ...

سهراب عزیز ... سوال سختی پرسیده بودی

آخه شما آدرس دوست واقعی رو می خواستی

آگه همون اول می پرسیدی خونه دوست پلاستیکی کجاست ... رهگذر دستت رو میگرفت می برد پیششون ...

لال شم اگه دروغ بگم ...

دلم از دوست پلاستیکی ها گرفته ...

سهراب عزیز

دنیا پر شده از دوست پلاستیکی

[ باور نداری سر بچرخون ]

مراقب باشیم چون :

بزرگترین ضربه را از دشمنانی خواهیم خورد که در لباس دوستی دلسوز و معتمد در آمده اند.

به همان قدر که قلب تو پر از زیبایی است

بی تو دنیای من ای دوست پر از  تنهایی  است ....

وقتی که بخوان ازمون بگیرنش خیلی شوکه میشیم ...

با اینکه یه امانت تو دستمون بود ، ولی تو فکر پس دادنش نبودیم و فکر میکردیم تا ابد مال ماست ...

 آنکه ثروت خود را از دست داد ، زیاد نباخته است ولی آنکه دوست خود را از دست داد پاک باخته است ...

 عشق آدم را داغ می کند و دوست داشتن آدم را پخته می کند .

هر داغی یک روز سرد می شود ولی هیچ پخته ای دیگر خام نمی شود...

دوست من

اگه یه روز چشاتو باز کردی و خودت رو وسط یه کوره دیدی ،

نترس و سعی کن پخته بیرون بیای ، وگرنه سوختن رو همه بلدن ...

به یاد داشته باش هر وقت دلتنگ شدی به آسمان نگاه کنی...

کسی هست که عاشقانه تو را می نگرد و منتظر توست،

اشک های تو را پاک می کند و دست هایت را صمیمانه می فشارد.

تو را دوست دارد فقط به خاطر خودت.

و اگر باورداشته باشی می بینی ستاره ها هم با تو حرف می زنند ، باور کن با او هرگز تنها نیستی.

فقط کافی است عاشقانه به آسمان نگاه کنی

به حضرت دوست ...