شر دوست

خدایا ! مرا از دوستانم محافظت بفرما . چون می دانم چگونه خویشتن را در مقابل دشمنانم حفظ کنم !

ابله ترین دوستان ما، خطرناک ترین دشمنان هستند

ارزشمندترین مکان هایی که می توان در دنیا حضور داشت :

در فکر کسی ،

 در قلب کسی ؛

و در دعای کسی ...

اگه یه وقت تنها شدی

اینو بدون که خدا همه رو بیرون کرده تا خودت باشی و خودش

برای دلم گاهی مادری مهربان می شوم
دست نوازش بر سرش می کشم و می گویم: غصه نخور عزیزکـــــــــــــم می گذرد ...
برای دلم گاهی پدر می شوم
خشمگین می گویم: بس کن دیگر بزرگ شدی ...
گاهی هم دوستی می شوم مهربان
...دستش را می گیرم و می برمش به باغ رویا، کنار تو
دلم از دست من خسته است...

[ دلم از دست من زخم خورده است... مرا ببخش قلب من ]

اندر فواید تلخی :

           جدایی تا نیفتد ...

                    دوست، قدر دوست کی داند ...

در ساحل امن عقل بودم که جنون

یکدفعه مرا به داخل آب انداخت

فریاد زدم کمک! که یک مرتبه عشق

چون ماهی کوچکم به قلاب انداخت

عقلم نرسید و زود نفرین کردم

بر آنکه در آب و آنکه قلاب انداخت ...

 وقتی کوچکی دستانی هستند که اشکهایت را پاک کنند

 وقتی بزرگ می شوی باید دستی باشی که اشکی را پاک کنی و خنده ای بر لبی بنشانی ...

و این چه زیباست ...

 کهنه فروش تو کوچه مون داد میزد :  کهنه میخریم، وسایل شکسته و درب و داغون میخریم ...

 بی اختیار فریاد زدم : قلب شکسته ای - که روزگاری قیمت داشت - هم میخری؟ 

 گفت: اگر برایت ارزش داشت، به دست نا اهل و بی لیاقت نمی دادی تا آنرا بشکند ...

  راست میگفت ...

واقعن به این جمله معتقدم :

 بهتراست منفورباشی به خاطر چیزی که هستی ، بجای اینکه  محبوب باشی به خاطرچیزی که نیستی . . .

مردمی که گل ها را دوست میدارند خود از آن گل ها دوست داشتنی ترند...

من آواره در دنیا،

     به دنبال کسی هستم که با مهر آشنا باشد

            دلش غمگین، خودش ساده، کمی از جنس ما باشد.

به دنبال کسی هستم ...

                 به دنبال کسی هستم ...

                                      به دنبال کسی هستم ...

زندگی باید کرد ! گاه با یک گل سرخ ، گاه با یک دل تنگ ، گاه باید رویید در پس این باران ، گاه باید خندید بر غمی بی پایان ...

وقتی میمیری ...

ناگهان همه عاشقت میشن و از خوبی هات میگن ...

باور کن راست میگم !

جمله ای نوشته بود با این مضمون:

" من تورا دوس میدارم تو دیگری را ودیگری دیگری را. واینگونه است که ما تنهاییم... "

در جواب نوشتم : این ظاهر ماجراست ، اما واقعیت اینه که : " من خودم رو دوست دارم و تو هم خودت رو و دیگری هم خودش را و اینگونه است که همه تنهایند ... "

این خودخواهیـ ـه که تنهایی میاره و نه محبت ...

گاهی احساس ما ، احساس مالکیتـ ـه تا محبـ ـت

دوستش داریم چون می خوایم مال ما باشه و وقتی دیدیم امکانش نیست کار به تهدید و ... میرسه

تو زندگی بعضی وقتـ ها یه مشکلاتی واسه آدم پیش میاد که آدم اصلا فکرش رو هم نمیکنه
مث اینکه یه جایی کار خوبی رو انجام دادی ولی اونچنان زدن تو ذوقت که نگو !!!!
ما یه استادی داشتیم ایشون میفرمودند:

وقتی یه مشکلی واست پیش اومد یکی بهت توهین کرد یا حالتو گرفت یا اتفاق تلخی واست افتاد اول از همه سرت رو بالا کن واز خدا بپرس :
آخدا می خوای چی بهم بگی ؟ کجای کارم لنگ میزده  که خواستی آدمم کنی؟

***********************

استادی هم میگفت راننده های حرفه ای در یخبندان باد لاستیک ماشین ها رو کم میکنن تا سر نخورن

میگفت : جاده دنیا لیزه ، واسه اینکه سر نخوری باید باد هوای نفست رو کم  کنی تا خدای نکرده یهویی چپ نکنی ...

خدا واسه اینکه چپ نکنیم بعضی وقتا یه سرعت گیرهایی رو توی زندگی ماها میذاره تا مواظب باشیم سالم به مقصد برسیم

یادت باشه ! دوست یعنی , نیمه ی دیگر ما !

اکنون فکر کن که دوست داری نیمه ی دیگرت چگونه باشد؟ ...

دوستت دارم...

یکـ کلمــه است بـا دنیـــایی‌ از مسئـولیت

گفـــتنش هنـــر نیست

مسئولــــیتـ پذیـــریشــ هنــــر است...

دوستی در وبلاگش نوشته بود :

می توان پر کرد...
فاصله هایی بلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــند را...
با یک پیام ساده و کوتاه...
کافیست بنویسی :

"دوستت دارم..."

 در قسمت نظرات نوشتم:

 ولی برای گفتن همین یک جمله ساده نیاز داریم  تا لیاقت لازم رو در او ببینیم ...

 احساسات بیش از آنچه فکر میکنیم می تونه برامون خطرناک باشه اگر با لگام عقل مهار نشده باشه ...

 گاهی احساسات همچون اسبی نجیب ولی سرکش به شدت ما رو به زمین میزنه ...

 و گاهی بلند شدن ازاین زمین خوردن چه بسا مشکل و گاهی ناممکن باشه ...

نمی گم همیشه ولی ...

 گاهی دوری و دوستی جواب میده ...

می توان پر کرد...
فاصله هایی بلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــند را...
با یک پیام ساده و کوتاه...
کافیست بنویسی :

"دوستت دارم..."

  یکی می پرسد اندوه تو از چیست؟

           سبب ساز سکوت مبهمت کیست ؟

     برایــش صــادقـانه مـی نویـســم،

            بــرای آنکه بـاید بـاشد و نـیـست ...

باز باران

با ترانه

با گهرهای فراوان ...

 سکوت می کنم ،

به احترام قلبی  که گم شد و در حسرت یک نگاه تو مرد ...

عشق کلید قلب است ، امیدوارم قفل دلت هرز نباشد که با کلید هر کس و ناکسی باز شود ...

در زندگیت به کسی اعتــــماد کن ،

که به او ایمــــان داری  نه احســاس . . .

شکست آدمی که هنوز خود را پیدا نکرده ولی بدنبال نیمه گمشده خود است حتمی است .

قبل از هر جستجویی، خودمان را پیدا کنیم ...

هر لحظه بهانه تو را میگیرم

هر ثانیه با نبودنت درگیرم

حتی تو اگر به خاطرم تب نکنی

من یکطرفه برای تو میمیرم…

سر به بالا کنیم

آسمان را می بینیم

سر به زیر کنیم

دل را می بینیم

و هر دو راهی به سوی مقصد اند

سخت ترین دو راهی: دوراهی بین فراموش کردن و انتظار است.

گاهی کامل فراموش میکنی و بعد می بینی که باید منتظر می ماندی.

و گاهی آن قدر منتظر می مانی که می فهمی زودتر از اینها باید فراموش میکردی.

دگر حس شقایق را نداری

       هوای قلب عاشق را نداری

           از آن چشمان خونسرد تو پیداست ،

                     که قلب تنگ سابق را نداری . . .

پنجره ، وا می شود ...

پنجره ، بسته می شود ...

پنجره ؛ وابسته می شود...!

روز را خورشید میسازد و روزگار را ما

ما را قلب زنده نگه میدارد و قلب را عشق

پس روزگار را عاشقانه بساز و  عشق را عاقلانه

ازدست دادن کسی که دوستش داریم خیلی دشواراست.

اما اکنون به این نتیجه رسیده ام که کسی کسی را از دست نمیدهد؛ زیرا‎ ‎مالک آن نیست ، و‎ ‎این یعنی آزادی ،

داشتن بهترینهای دنیا بدون آنکه صاحبشان باشی ...

هر وقت در خیانت و فریب دادن کسى موفق شدى،

به این فکرنکن که اون چقدر احمق بوده،

به این فکرکن که اون چقدر به تواعتماد داشته ... !

من برای متنفر بودن از کسانی که از من متنفرند وقتی ندارم؛

زیرا درگیر دوست داشتن کسانی هستم که مرا دوست دارند ...

یادمان باشد در املای زندگی، همیشه برای محبّت تشدید بگذاریم؛

تا از دوستی و انسانیت حتی نیم نمره هم کم نشود ...

گاه گاهی به یادت غزلی می خوانم/ تا نگویی که دلم غافل از آن عهد و وفاست/ خوب رویان همه گر بادل من خوب شوند/ خوبِ من، با همه خوبان, حساب توجداست!

وقتی به کسی بطور کامل و بدون هیچ شک و تردیدی اعتماد می کنید در نهایت دو نتیجه کلی خواهید داشت :

شخصی برای زندگی  یا   درسی برای زندگی ...

فرق است بین دوست داشتن و داشتن دوست ! دوست داشتن امری لحظه ایست ولی داشتن دوست استمرار لحظه های دوست داشتن است... 

بزرگترین هدیه ایی که میتوان به کسی داد ؛

زمان است !

هنگامیکه برای یک نفر وقت میگذاری ،

قسمتی از زندگیت را به او میدهی

که دیگر باز پس نمیگیری !